ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی از توده‎های بومی جعفری (petroselinum crispum mill) با استفاده از نشانگر مولکولی srap

این مطالعه، به منظور بررسی اطلاعات و کارایی نشانگر srap برای تخمین تنوع ژنتیک در 15 توده جعفری ایرانی صورت گرفته است. تکثیر مکان‎های ژنی با استفاده از چهار ترکیب آغازگر srap انجام شد. بیشترین و کمترین تعداد باند های چندشکل تشکیل شده به ترتیب ترکیب آغازگر me2-em5 و me4-em1 بود. میانگین تعداد باندهای چندشکل به ازای هر ترکیب آغازگر 25/8 بود. تجزیه خوشه ای صفات مولکولی بر اساس ضریب تشابه جاکارد و الگوریتم neighbor- joining توده‎های مورد مطالعه را در فاصله ژنتیک 06/0 به پنج گروه تفکیک کرد. در نهایت نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تنوع ژنتیکی زیادی میان توده های جمع‎آوری شده از چند منطقه ی جغرافیایی ایران وجود دارد و این مطالعه سودمندی نشانگر srap را در تعیین تنوع ژنتیکی بین توده های جعفری نشان داد.